√ Cerita Rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang, Unsur Intrinsik | Terlengkap!

5 min read

Cerita Rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang

Cerita rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang – Siapa disini yang tidak mengenal legenda Malin Kundang? Tentunya semua sudah tau mengenai cerita rakyat malin kundang yang kita temui di televisi.

Cerita rakyat Malin Kundang bahasa jawa ini, telah memberi inspirasi sebuah karya seni di Pantai Air Manis, Sumatera. Bahkan keberadaan batu Malin mempopulerkan “Pantai Air Manis” yang merupakan latar cerita Malin dan menjadi daya tarik wisata di Padang.

Pelajari juga : Kumpulan cerita rakyat menggunakan bahasa jawa.

Sejarah Cerita Rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang

Cerita rakyat bahasa jawa Malin Kundang adalah cerita rakyat yang sangat terkenal di daerah Sumatera, dari ceritanya, dia adalah seorang anak yang durhaka terhadap ibunya, keran dia malu untuk mengakui Ibunya karena miskin.

Hal tersebut membuat ibu Malin merasa sakit hati dan kecewa, yang akhirnya menyumpah Malin Kundang menjadi batu. Konon cerita ini terjadi diperkampungan di pinggir pantai yang diberi nama Air manis, kecamatan Padang Selatan, Kota Padang, Sumatera Barat.

Pelajari juga :  Cerita rakyat bahasa jawa Jaka Tarub beserta unsur intrinsik dan ekstrinsik, lengkap dengan sejarahnya.

Asal Usul Malin Kundang

Ing sawijining dina, enten desa kang adoh sangking aktifitas nelayan, seng nggriane enten ing pinggire laut (segoro) kalebu ing wilayah Sumatra Kulon (Sumatra Barat). Amergi keluargane niku kahanane malarat utowo ora ndue. Banjur Bapake nekat pados penggawean teng Negara liya, numpak prahu lan nyebrang segara seng ombo banget.

Nanging Bapake Malin ora tau muleh menyang deso, teng keluargane. Sahingga Ibue Malin seng jenenge Mande Rubaya gudu ngenteni tugase Bapake, damel pados penguripan.

Malin termasuk bocah kang pinter banget, nanging rodo nakal. Biasane Malin gelek nguber-uber pitik lan diseblak damel sapu. Sak wijining dina, pas Malin lagi nguber-nguber pitik, dhekwene kesandung watu banjur tibo lan lengene seng tengen catu keno watu. Catune wau mari nangin mboten saget ilang.

Malin Kundang Mulai Merantau

Sue-sue Malin ngroso welas dateng ibune, seng rekoso banget golek panguriban dewe damel dhekwene. Akhire Malin nekat lungo adoh supaya mengkeh nek bali menyang ndeso bisa sugih.

“Mbok, aku kepingin kerja menyang kutha. Malin kepingin kerja, supados saget mbantu simbok teng mriki.” (ucape Malin).

Nanging Mande Rubaya ora patek setuju, amergi ngelingi bojone seng wus suwe ora tau wangsul sak wise lunga adoh.

“Aja ditinggal dewe ta le Mboki. Sebape Simbok mung duwe awakmu tok neng kene.” (Tembung Mboke nulak).

Ananging Malin pancet ngengkel, seng pungaksane Mande Rubaya ngolehi Malin lunga adoh, lan nunut prahune saudagar. Ing jero prahu niku, Malin Kundang mempeng angsale sinau ilmu pelayaran, sebape ing jero prahu niku katah uwong-uwong seng uwes due akeh pengalaman.

Dumadaan ing tengah-tengah segara, prahu engkang ditumpaki Malin Kundang dikroyok poro begal segoro. Sedaya bhondho dagangane saudagar seng enten jero prahu dijalunk kabeh marang poro begal kasebut. Lan katah wong seng dipateni dateng begal segoro mau.

Kabegjane Malin Kundang oran dipateni, amergi Malin Kundang ndhelik ing lebete kamar alit ingkang ketutup kayu. Amergi niku Malin Kundang kelunta-lunta ing tengahing segara.

Malin Kundang Kaya

Banjur prahu ingkang ditumpaki Malin Kundang nyanggrok teng sakwijining Pulau. Ndamel tenogo seng namung sekedik, Malin Kundang mlampah tumuju deso ingkang cedek kalian pinggiring segoro (pantai).

Tibake Desa ingkang dinggeni Malin Kundang nyasar niku, kelebu Desa ingkang  makmur tenan. Malin Kundang tiang ingkang ulet lan temenan angsale nyambut gawe, Malin Kundang suwening-suwe kasil dados tiang ingkang sugeh bondo.

Lan Malin Kundang nggih gadah prahu dagang katah, kalih gadah rewang (anak buah), seng jumlahe luweh sangking 100 tiang.

Malin Kundang Menikah

Sak sampune Malin Kundang sugih bondo, Malin nglamar Wanodyo. Supoyo dados bojone utawa garwane (sisihane). Akhire Malin Kundang lan garwane uripe ayem tentrem.

Saben sore Mane Rubayah teng segoro damel ngentosi anake ingkang lunga nggolei mimpine supoyo dadi wong sugih. Ananging mboten nate angsal kiriman nopo pesan sangking Malin Kunadang.

Sampek ing setunggaling dina Mande Rubayah ndeleng kapal seng gedhe bangt lan apik, ing segoro. Parhu niku wau tibake prahu seng riyen mbeto Malin berlayar. Mula kaleh lampah seng alon lan rodok mbungkung, dhekwene banjur nemoni nahkoda kasebut, damel nangkletne kabar anake.

Kabar babagan Maling Kundang sing sampun sugih, lan karna kepinterane wau Malin wes kasil ngrabi wong wadon keturunan bang sawan. Banjur Mande Rubayah, seneng banget mireng warto niku wau.

Sabendina Mande Rubayah nunggu ing pantai, ngarep-ngarep yogane wangsul lan ngalungguhan drajat Ibune. Ananging Malin ora nate teko, hal puniku seng damel Ibue malin sedih.

Sawijining dina, garwane Malin Kundang pitakon ngenani ibuke lan kepingin ketemu kalian ibue, Malin ora biso nolak kepinginane garwane, amergi Malin tresna banget kalian garwane.

Malin njagakne saben dalane iku tumeju desane damel setunggal prahu pribadine ing kang apik lan ageng. Akhire Malin Kundang, garwane lan anak buahe sampun dugi ing desane.

Malin Kundang Kembali Ke Desanya

Waeta sing nyenengke niki ndamel Mande Rubayah seneng banget lan ndedongo, supaya sakdurunge mati dhekwene bakal diwenehi kesempatan kanggo ketemu karo Malin Kundang.

Ternyata pandongane lan tangise Mande Rubayah diidini Sang Pencipta, lan sawetara dina enten kabar yen ana kapal mewah sing diduweni bangsawan sing lagi rabi.

Warta niku ndhadeake Mande Rubayah seneng banget, lan nalika ndeleng kapal gedhe lan megah, wiwit condong ing segoro, kanti mlaku alon-alon dhekwene nyobo bisa ndeleng langsung, sinten pasangan bangsawan kasebut.

Lan nalika katon ana wong lanang lan wadon, sing damel kalbi apik banget, lan esemane seng nyenengne tansyah nyenyut. Sakwise perjuangane sing cukup angel.

Akhire Mande Rubayah bisa ndeleng luwih cedek wong lanang kasebut, lan pas ndeleng wong lanang kasebut jatunge dek-deken nemen, amergi sampun ngroso nek priyayi seng ganteng ing ngarepe niku Malin Kundang.

Utamane nalika lengene Malin seng kebukak angin, ketok telas catu ing tangane, ingkang ndamel Mande Rubayah soyo yakin, lan tanpa dhekwene sadari lang sung ngerangkul Maling kanti siset, amergi dhekwene seneng banget biso ketemu anak seng ditresnani kasebuut.

Banjur Malin kaget amergi angsal rangkulan sangking wong wadon sepuh engkang sandangane mboten pantes disandang. Nopo malih ningali reaksi sangking garwane, kang katon kaget lan katon ngeroso ora seneng deneng ngarsane wanita ingkang ketoh kumuh kasebut.

Malin Kundang Durhaka Kepada Ibunya

“Malin……Anakku, iki Mbokmu nak”. Ujare Mande Rubayah karo nangis amarga wis bisa ketemu maleh kalian anake. ” Akhire samian uga teko anakku, sakwise kabeh wektu iko ora enek kabar”.

“Malin……Anakku, iki Mbokmu nak”. Ujare Mande Rubayah karo nangis amarga wis bisa ketemu maleh kalian anake. “Akhire samian uga teko anakku, sakwise kabeh wektu iko ora enek kabar.”

Lagiae Malin ajeng ngomong, dhumadakan krungu suworo teko sisihe “Apa iya wanita mlarat lan lusuh iki Mbokmu, Malin? Nanging pas nglamar aku, sliramu matur yen sliramu keturunan priyai (bangsawan) sugih, sahingga Bapakku gelem nerima lamaranmu?” Krungu sindiran sangking bojone, gawe Malin ngroso isin yen kudu ngakoni Bok tuwek kasebut Mboke kandung.

“Hei…. Apa mungkin aku iki anakmu?” Ujare Malin Kundang, karo ngilangne rangkulane Mboke lan pungkasane nyurung Mbokne ing lemah.

Krungu hal kasebut Mande Rubayah, koyo-koyo ora percoyo dining perilaku putrane seng sampun digedekne lan di tresnani. Banjur Mande Rubayah nyobo maneh nyedeki Malin.

“Malin…. Anakku, aku iki Mbokmu, ana apa sliramu bisa ora kenal Mbokmu nak?.” Kanti suarane seng melas lan usaha damel ngerangkul malih, lan akhire nyungkur ing lemah, karo ngerangkul sikile Malin.

Ndheleng iki bojone Malin katon luwih kaget. Amerga Malin ngrasa isin kaleh bojo lan para punggawane seng wis nonton kedadean niki, Malin kanti tego nyadhung Mboke sampai tersungkur ing lemah. “Rungokno….. Mbokku ora mungkin kaya sliramu, wus mlarat, reget, mambu.” Wong-wong ing saubenge mung dheleng lan manthuk ndheleng kadadean niki.

Malin Kundang Dikutuk Menjadi Batu

Banjur Malin jaluk bojone lan pengawale supaya bali menyang prahu lan neruske perjalanan. Ningali sikap Malin seng tego tumindahak kaya ngono, damel Mande Rubaya loro ati seng jeru.

Ing roso sedih Mande Rubayah ndonga nalika angkat tangane munggal lan ujar “Dhuh Gusti, yen wong iku dudu anakku, mula aku bakal ngapura tumindak sing wus ditumindhakke, nangin yen niku pancen anakku Malin Kundang, mulo pancen dhekwene pancen putra sing durhaka lan kutuklah dhekwene dadi watu.” Ujare Mbokne kanti nangis pilu.

Lan ora suwe sawise donga Mboke, moro-moro cuasa seng maune padang, maleh peteng dibarengi kalian kilat lan udan seng kandel, lan akhire tiba badai ing tengah segoro lan nyemprot prahu Malin Kundang. Ingkang akhire ajur lan digowo ombak menyang pesisir Pantai Air Manis.

Banjur awake Malin Kundang sing kegowo sampek ing ngarepe Mboke, lan kanti njaluk ngapura karo sujud dateng Mboke. Malin jaluk ngapura dateng Mboke, nanging kutukang wus kaucap, mula ora suwe awake Malin kalian tugelane prahu ingkang sampun ajur berubah dadi watu.

Selain dari kisah cerita rakyat bahasa jawa Malin Kundang, Anda juga bisa mempelajari cerita rakyat bahasa jawa rawa pening.

Unsur Instrinsik Cerita Rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang

  • Tema : Durhaka terhadap orang tuanya
  • Tokoh : Malin Kundang, Ibunya (Mande Rubayah)
  • Perwatakan : Malin Kundang (portagonis dan antagonis), Mande Rubayah (baik hati, penyayang, portagonis)
  • Alur : Maju
  • Latar : Latar tempat : Di Pantau Air Manis Latar waktu : Malam dan siang Latar suasana : Menyedihkan dan bahagia.
  • Sudut pandang : Orang ketiga
  • Amanat :

Janganlah kalian durhaka terhadapa orang tua, apalagi terhadapa seorang Ibu. Karena durhaka terhadap orang tua merupakan perilaku tercela dan dilarang oleh agama.

Penutup Cerita Rakyat Bahasa Jawa Malin Kundang

Surga dibawah tekapak kaki ibu. Oleh karena itu, berperilaku baiklah terhadap orang tua kita dan bersikap lemah lebut.

Nah, sampai sekarang patung Malin Kundang masih bisa dilihat di pinggir pantai yang dinamakan dengan (Pantai Banyu Legi).

Cerita rakyat bahasa jawa Malin Kundang diatas, semoga dapat bermanfaat dan dapat dijadikan inspirasi yang baik, sebagai bahan pengetahuan dan pembelajaran sebagai contoh perbuatan yang tidak baik.

Salam sukses, dan semoga dapat berjumpa kembali di artikel berikutnya 🙂

Tinggalkan Balasan

Alamat email Anda tidak akan dipublikasikan. Ruas yang wajib ditandai *